Hoewel Redmer Leegstra zelf niet van het woord manager houdt, mag hij zich al sinds 2020 omgevingsmanager van het project N307 noemen. ‘Ik houd me met de omgeving bezig,’ zegt hij liever als hij over zijn werk vertelt. Hij is vanuit de aannemerscombinatie al vanaf het begin betrokken bij dit project en ziet het einde in zicht komen. ‘De brug is inmiddels in gebruik genomen door het wegverkeer. Mensen zien steeds beter hoe het wordt. Ik merk dat ze daardoor nieuwsgieriger worden naar de eindsituatie.’
‘Natuurlijk hebben we al vaak beelden gedeeld van hoe het er straks uit ziet,’ vertelt Redmer, ‘toch is het vaak zo dat zodra plannen daadwerkelijk zichtbaar worden in het landschap, mensen zich gaan afvragen hoe het nou echt wordt straks. Ze zien hoe de weg loopt, hoe hoog die ligt en hoe de verschillende afslagen bedacht zijn. Op dit moment zijn dat nog niet altijd de definitieve routes. Ik krijg vaak de vraag of een bepaalde, tijdelijke situatie zo blijft.’
Mensenwerk
Het werk van Redmer klinkt soms wat abstract: het werk inpassen in de omgeving. Maar naast het op tijd regelen van de juiste vergunningen komt er vooral veel mensenwerk bij kijken. ‘Er spelen hier heel veel belangen.’ vertelt Redmer. ‘We hebben niet alleen te maken met wegverkeer, maar ook met scheepvaart, met overheden en natuurlijk met alle mensen die in dit gebied wonen, werken en leven.’ Redmer verzorgt de communicatie over de bouw, om iedereen op de hoogte te brengen van de werkzaamheden die plaatsvinden. ‘We willen de hinder zoveel mogelijk beperken, dat doen we door mensen op tijd in te lichten.’ Bijvoorbeeld over de mijlpalen en werkzaamheden die nog komen, zoals de ingebruikname van de brug voor scheepvaart op 1 april. En de sloop van de oude Roggebotsluis, die nog voor de zomer verdwenen zal zijn.
Thuis komen in het project
De aannemerscombinatie kwam in 2020 in beeld voor de uitvoering . ‘We kregen het werk met een strakke planning,’ blikt Redmer terug. ‘De verschillende contacten in het gebied waren in het voortraject al gelegd door de opdrachtgever. Het was aan mij om de afstemming zo snel mogelijk op gang te krijgen zodat we een goede start konden maken. Ik wilde snel thuis komen in het project. De corona pandemie maakte dat niet eenvoudiger: alles moest digitaal.’ Thuis in de regio was hij gelukkig al. Redmer woont in Zwolle en heeft als omgevingsmanager onder andere gewerkt aan het beheer en onderhoud van de IJssel, waar hij nog vaak wandelt. Tijdens zijn studie kwam hij al in aanraking met het Reevediep. Redmer: ‘Rond 2010 kregen we een project over de hoogwaterveiligheid van de IJssel. Eén van de opties was toen om de mogelijkheden voor een bypass te onderzoeken. Dat die er met het Reevediep echt is gekomen is geweldig.’
Einde in zicht
‘Jammer, maar ook wel fijn,’ zegt Redmer over het naderende einde van dit project. ‘Je werkt ergens naar toe en hebt met elkaar een heel duidelijk doel voor ogen,’ legt hij uit. ‘Toch ga ik de mensen in het gebied wel enorm missen. Je moet bedenken dat ik jarenlang veel contact met hen heb gehad. Soms ook wel kritisch, maar het waren vooral hele leuke contacten.’